Binnen de geestelijke gezondheidszorg krijgen we als psychiater, psycholoog, systeemtherapeut of ouderbegeleider onvermijdelijk te maken met ouders. De auteur wil in dit artikel betogen dat een aantal keuzes betreffende onze visie op ouders en hoe we met hen omgaan, voor een deel al maatschappelijk gemaakt zijn. Door op zoek te gaan naar die maatschappelijke keuzes, ze expliciet te maken en stil te staan bij een aantal consequenties ervan, hoopt de auteur de persoonlijke keuzevrijheid en verantwoordelijkheid van ons als professionals binnen de geestelijke gezondheidszorg te vergroten. Het gaat dan met name over de mogelijkheid zelf te kiezen hoe we onszelf en ouders positioneren. Het onderscheid tussen een causale en een hermeneutische ethiek zal hierin cruciaal zijn.