In het artikel van Margreet Visser, Justine van Lawick, Flora van Grinsven, Wendy de Visser & Elisabeth de Zeeuw-van der Heide gaan de auteurs dieper in op de maatschappelijke en professionele context van geblokkeerde ouder-kindrelaties. Aan de hand van praktijkvoorbeelden delen zij hoe de basisprincipes van het groepsbehandelprogramma Kinderen uit de Knel een helder referentiekader bieden voor therapeutische interventies. De auteurs hebben oog en oor voor de polariserende effecten van dader-slachtofferdynamieken. In plaats van te spreken over oudervervreemding of -verstoting, opteren zij onder meer voor de meer werkbare omschrijving van ‘geblokkeerde ouder-kindrelaties na scheiding’. Van belang is dat de spanning tussen de ouders vermindert. In de visie van de auteurs is het inschakelen van netwerkleden daarbij onontbeerlijk. Aldus kan doorheen een proces van gedeelde verantwoordelijkheid polarisering opgeheven worden en kunnen meer leefbare omgangsvormen ontkiemen. Mooi is ook hoe de auteurs daarbij aandacht besteden aan de rol en positionering van de betrokken hulpverlener(s).

Het tweede artikel gaat over consultaties in meervoudige systemen. Heleen van der Pijl haalt inspiratie uit de systeemtheorie om spaak lopende omgangsvormen en samenwerking tussen de verschillende betrokken partijen uit het slop te trekken. Als eenmaal de  samenwerkingsrelatie is verbeterd, kan ingegaan worden op de inhoudelijke hulpvraag. Aldus houdt de auteur een pleidooi om in eerste instantie te focussen op de relationele context; op wat tussen mensen gebeurt. Zodoende wordt het systeem begeleid naar een verandering van de tweede orde – en dus naar het veranderen van de manier waarop men zich tot elkaar verhoudt. Het artikel biedt inspiratie voor eenieder van ons om te proberen blijvend verbindend te werken en polariserende processen in te dijken.

In Professie & Persoon gaat Albert Neeleman in gesprek met Edu van de Velden en blikken ze samen terug op zijn leven en carrière. Het interview leest als een verrijkende ontmoeting en werpt een inspirerend en waarderend licht op ons vakgebied. Niet in het minst nodigt Van de Velden ons uit om te blijven denken en therapie niet te (laten) vervallen tot een amalgaam aan toe te passen technieken.

Dat er mooie dingen in de wereld gebeuren, bewijst dit nummer eveneens met een scala aan boeiende congresverslagen. Zo deelt Luc Van den Berge zijn ervaringen tijdens de International narrative therapy and community work conference te Kigali, Rwanda 2022.

Heling en verbinding vormden een centraal thema tijdens het tweeëntwintigste internationale congres van de International Society for Psychological and Social approaches for Psychosis (ISPS) te Perugia, Italië waarvan Margreet de Pater verslag uitbrengt.

Aan systeemtheoretische en -therapeutische beschouwingen geen gebrek in Systemic resonances and interferences, het EFTA-congres van 2022 te Ljubljana, Slovenië. Cinthe Lemmens schetst een indrukwekkend lappendeken aan lezingen en presentaties.

Ellen Brokx schrijft over de complexe dynamiek van geblokkeerde ouder-kindrelaties naar aanleiding van het congres De knel van ouderverstoting te Dordrecht.

Beatrijs Lens-van den Berg neemt ons mee naar Nijmegen, waar het symposium Stress, trauma en relaties vanuit een levensloopperspectief en de oratie Nieuw licht door Elisa van Ee, plaatsvonden.

Inspiraties en handvatten voor de praktijk stonden centraal in de studiedag Bewegen tussen geweld, conflict en trauma – Work in progress te Antwerpen. In haar verslag blikt Amaryllis Janzing terug op deze boeiende dag en deelt ze enkele reflecties over wat ze meeneemt naar de praktijk.

Linne De Loof ten slotte, bezint zich te Leuven op een persoonlijke manier over Hoe Solvej de draak wist te verslaan.

Afsluiten doet dit nummer met de rubriek Boeken (en zo). Kamisola Thompson en haar moeder Cathy Van Gorp namen de boekbespreking van Tülin Erkans Honingeter voor hun rekening. Tineke Haks recenseert het boek Narrative psychiatry and family collaborations van Nina Tejs Jørring, June Alexander en David Epston.