Een blik achter de schermen

Samenvatting

Een van mijn mooiste jeugdherinneringen is een bezoek achter de schermen van de dierentuin in Antwerpen. Ik weet niet meer hoe oud ik was. Lagere school, denk ik. Ik was vanzelfsprekend al verschillende keren ‘gewoon’ naar de dierentuin geweest, maar die keer kregen we met school een rondleiding achter de schermen. Dat was een bijzondere en exclusieve ervaring. We kwamen op plaatsen waar andere mensen niet mochten komen. We zagen de kooien van de leeuwen langs de achterkant. We keken van bovenaf in de grote aquaria naar de vissen, terwijl de bezoekers ervoor stonden. We zagen hetzelfde vanuit een andere positie, een ander perspectief. Een zwemmende vis ziet er anders uit van boven dan van opzij. Bovendien zagen we door het water ook de bezoekers die voor het raam stonden. Dat verschil was intrigerend. Ik zag iets anders dan wat zij zagen. Bovendien zag ik hen zonder dat zij mij zagen. Ik geloof dat ik hier de meerwaarde van een metapositie heb ervaren alvorens het begrip me bekend was. Ik herinner me ook dat we toegang kregen tot de lugubere ruimtes waar insecten zoals krekels gekweekt werden, als voedsel voor andere dieren. Of de schattige kuikentjes die precies één dag oud mochten zijn om dan vergast te worden als gerecht voor de roofvogels. Dit bleef hangen: kuikentjes, die ik vooral kende van Pasen, kweken om nadien onmiddellijk te doden. Deze blik achter de schermen openbaarde een nieuwe wereld achter de wereld die we kenden. Dat was spannend, interessant en beklijvend.